بيطبطب على رجليه المقطوعهـــــــــــــــــــــــ
امبارح..
والجو مغيّم جداً
كان ساند نفس الكركوب..
على عكاز تجاعيد روحه
ومستفرد بالعيَّال..
اللى بيلعبوا ماتش كوره شراب
وبيتحسّر على رجليه المقطوعه..
ويعيَّط.
.. لاحظ الواد اللى بيزقه..
على كرسى باربع عجلات
نشع حيطان الحزن
فاتكعبل ف أول عمود نور..
وعيَّط.
.. اخد باله صاحبه..
اللى مقرفص وبيلحم كاوتش عجله
فافتكر انه اتأخر ع البنت..
اللى بتستناه ع السطوح
فوقعت الأجنّه..
على ضافره الوسطانى..
فصرَّخ.
.. شافه عيَّل..
بيدوّر فى الزحمه..
على ديل جلابية أمه
اللى زمانها بتشيل م الأرض
وتحط على راسها
وبتشلشل بالطرحه السوده..
وبتلطم.
.. شافها قهوجى عينه زايغه..
قعد يفعص ف صدرها..
ويطبطب على كتفها..
ويسقيها ف ميّه بسكر
وافتكر ابنه الوحيد..
اللى مات م الجفاف..
الصيف اللى فات..
فعيَّط.
.. زغرت له مراته..
اللى كات بتدلدل فى سبت..
مشنوق بحبل غسيل
لبياع بيبرم لها ف شنبه
طرفت عينها هاموشه
فافتكرت أبوها اللى مرمى..
على سرير فى مستشفى الحميات
والدوره الشهريه اللى انقطعت
والغدا اللى قرب يتحرق ع البوتاجاز..
فعيّطت.
.. شافها كمسرى..
كان بيبص بالصدفه من شباك القطر
وهىّ بتحاول تسلّك السبت..
من منشر البلكونه اللي تحت
فافتكرها ونسى التلاجه
اللى بيملا منها إزازة الميه للسواق.
شافه السوّاق..
اللى كان بيهدّى..
وهوّ خاشش ع المحطه..
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق